W 2010 roku przeczytałam debiutancką powieść Aleksandry Tyl i nie przypadła mi do gustu. Dwa lata później spróbowałam ponownie jej twórczości i choć miałam wrażenie, że książka ma większy potencjał, nie przypadła mi do gustu.
Jednak kiedy sięgnęłam, w ramach wyzwania Znalezione pod choinką, po Anielską zimę, zaczytałam się i z każdą stroną byłam szczerze uradowana tym, jak bardzo Autorka się rozwinęła pisarsko.
Trzecia część cyklu powieściowego, w tytułach którego znajdziemy pory roku, opowiada historie kilkorga ludzi związanych emocjonalnie czy lokalizacyjnie z niewielką wsią. Wielość wątków i osobowości postaci sprzyja lekturze - choć początkowo wydawać się może, że trudno zrozumieć wzajemne powiązania, szybko wyjaśnia się kogo co z kim łączy. Zapewne tym, którzy czytali Magiczne lato i Karmelową jesień będzie jeszcze łatwiej powiązać wątki, niż mnie, ale i tak - zapewniam - lektura sprawiła na mnie dobre wrażenie (Brawo za policjanta piszącego powieść kryminalną!) i planuję wygospodarować czas, by wrócić do poprzednich książek z serii.
Anielska zima była bardzo miłym zdziwieniem.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz