Chata pod starym świerkiem - Wioletta Piasecka

 Recenzja Ani-Polecanki :)

Chata pod starym świerkiem to książka autorstwa Wioletta Piasecka autorka wydana nakładem Skarpa Warszawska.

Jagoda i Malina to dwie siostry. W przeszłości tak bardzo bliskie… Od chwili, gdy rozdzieliło ich uczucie do tego samego mężczyzny są niemal dla siebie obce. Obie pamiętają o wydarzeniach sprzed lat, które siedzą w nich niczym zadra. Obie prowadzą własne życia, w którym nie ma miejsca dla tej drugiej i tak naprawdę wiedzą o sobie niewiele. Jednak niedługo przed Bożym Narodzeniem problemy rodzinne sprawią, że na nowo będą mogły spojrzeć na swoje życie. I kiedy będzie się im wydawało, że nie uniosą swoich problemów nieoczekiwanie spotkają się w rodzinnym domu. To wydarzenie otworzy przed nimi nową kartę we wspólnych relacjach.

Relacje między rodzeństwem układają się różnorako. Nie zawsze są idealne. I dość często ewoluują w ciągu życia. Przekonały się o tym główne bohaterki Chaty pod starym świerkiem, Jagoda i Malina. Siostrzana miłość w wyniku uczucia do tego samego mężczyzny zmieniła się w niechęć. Niechęć, która trwała latami i sprawiała, że siostry nie interesowały się swoim życiem. Żyły niczym na oddzielnych planetach, pielęgnując względem siebie negatywne emocje. Jednak okazało się, że zwykła rozmowa może zdziałać cuda. Rozmowa i chęć porozumienia się. Wiem, że nie zawsze jest to łatwe, ale czasami warto dać kolejną szansę… Tak jak to zrobiły Jagoda i Malina. One dzięki temu znowu odnalazły do siebie drogę.

Chata pod starym świerkiem to przecudna i wzruszająca świąteczno -zimowa historia, która bez problemu potrafi zauroczyć. Autorka w lekki i przyjemny sposób nakreśliła słodko-gorzką historię, którą można potraktować, jako skarbnicę mądrości. Pozwoliła towarzyszyć najzwyczajniejszej rodzinie w jej smutkach i radościach, które mogą przytrafić się każdemu. Ten wspaniały, rodzinny czas nie jest wyjątkiem. Chata pod starym świerkiem to kolejna książka, której daleko do cukierkowej bożonarodzeniowej historii. Przez to jest szalenie realistyczna. I za to ją cenię.