WIGILIJNY OPŁATEK
Tradycja dzielenia się opłatkiem wywodzi się z zachowanego od pierwszych wieków chrześcijaństwa zwyczaju eulogiów, czyli obdarowywania się nieofiarnym chlebem, a sama zaś wieczerza może być uznawana za pamiątkę dawnej uczty pierwszych chrześcijan - agape.
Dziś jest to jeden z najważniejszych i najbardziej 'polskich' zwyczajów wigilijnych. Od wieków dla Polaków była to jedna z najważniejszych rzeczy - czy to w czasie wojen, zaborów, na dalekiej Syberii, w obozach, na emigracji - nic nie stanowiło przeszkody w przełamaniu opłatka.
Podzielenie się opłatkiem to najważniejszy moment wigilijnej wieczerzy. Znanym u nas zwyczajem jest też wysyłanie opłatka tym, z którymi nie możemy się nim podzielić.
Ta piękna tradycja nie jest znana w innych krajach. W Polsce do rangi sztuki podniesiono żelazorytnictwo opłatkowe (chociaż formy takie były pochodzenia obcego) - zmieniono wzory i zaczęto przedstawiać na opłatkach rzeczy ściśle powiązane z polskim folklorem. Najstarsze zachowane opłatki pochodzą z XVII wieku! Osobnym zwyczajem jest też ozdabianie opasek, które oplatają paczkę opłatków.
A czym są same opłatki? Zrobione są z bardzo rzadkiego ciasta pszennego, a wyrabia się je przy kościołach i klasztorach. Dzięki rytom w żelaznych foremkach możemy na opłatkach oglądać piękne i misterne postaci, zwierzęta, sceny.
W czasie wieczerzy wigilijnej to ojciec rodziny rozpoczyna dzielenie się opłatkiem i dopiero, jak wszyscy się nim podzielą i złożą sobie nawzajem życzenia, można zasiąść do stołu.
Tekst opracowano na podst.:
"Polskie tradycje świąteczne" Hanna Szymanderska, wyd. Świat Książki,
Warszawa 2008, rozdział "WIGILIA I BOŻE NARODZENIE" strony 59, 66-69.Zdjęcie pochodzi ze strony:
pl.wikipedia.org/wiki/Opłatek
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz